Hulpgoederentransport naar Moldavië van 6 tot 17 april 2024

Na maanden van voorbereiding en het houden van inzamelingsacties konden op zaterdag 6 april vier vrachtauto’s naar Moldavië en drie vrachtauto’s naar Armenië vertrekken volgeladen met hulpgoederen.

Je zult je vast afvragen waarom ook naar Armenië en niet alleen naar Moldavië? De stichting Mensenkinderen zat met een moeilijke vervoersklus naar Armenië. In Armenië worden gebouwen neergezet, waar dakisolatieplaten voor nodig zijn en is dringend behoefte aan een dorsmachine. Niet een modern computergestuurde, maar een mechanische uitvoering. Het onderhoud aan mechanische dorsmachine kan door de Armeniërs zelf, na uitleg van Nederlandse monteurs, worden uitgevoerd. Een viertal chauffeurs had oren naar deze bijzondere en moeilijke vervoersklus. Daarom zijn er drie vrachtauto’s onderweg naar Armenië. Op het moment van schrijven varen zij over de Zwarte Zee naar een havenplaats in Georgië. Vandaaruit gaat de reis over de weg verder naar Armenië.

Voordat de vrachtauto’s zaterdagmorgen 6 april uit Drachten konden vertrekken, zijn de vrachtauto’s zorgvuldig geladen. De vrachtauto’s rijden naar verschillende bestemmingen in Moldavië. Daarom is het belangrijk dat de spullen in de juiste vrachtwagens zitten. De vrachtauto’s zijn gewogen, om te voorkomen dat een te zware lading problemen bij de grens zou kunnen geven. Wat zit er zoal in de vrachtwagens? Schoolmeubilair, bedden, matrassen, sanitair, vloer- en wandtegels, aardappelen, wortelen, voeding, incontinentie materiaal, verbandspullen, babyvoeding, kleding etc.

In Drachten zwaaien familieleden, vrienden en bekenden de truckers uit. De reis gaat door Duitsland, Oostenrijk, Hongarije en Roemenië. Onderweg genieten we van afwisselende landschappen, kleine pittoreske dorpjes, sneeuw op de bergen en een man die met paard en wagen een stapeltje hout vervoerd. Als er een begrafenis nadert, waarbij de openkist op een platte wagen wordt vervoerd, stoppen we net als alle andere verkeersdeelnemers. Op de wagen zit een oude man naast de kist met waarschijnlijk zijn overleden vrouw.
Bij de Roemeense grensovergang naar Moldavië wordt ons geduld zwaar op de proef gesteld. Een kilometers lange file van vrachtwagens schuifelt zo nu en dan een eindje richting grensovergang. Na meer dan twaalf uren wachten is het eindelijk zover dat we grens over kunnen. De laadbrieven worden akkoord bevonden door de douaniers en na een korte blik in de laadbak mogen we eindelijk de grens oversteken.

In Moldavië wachten Spiridon en Stefanie ons op. Dit domineesechtpaar heeft de voorbereiding van het hulpgoederentransport geregeld in Moldavië.  Zij hebben aangegeven welke producten en goederen nodig zijn en naar welke Moldavische dorpen en steden het bezorgd moet gaan worden. De vrachtwagens rijden naar verschillende plaatsen waar de spullen gelost worden. Bij de kerken en loodsen zijn jongeren, die meehelpen om de vrachtwagens te lossen. Op andere plaatsen wordt er een heftruck geleend van een bevriende kennis om zo de kisten en pallets van de vrachtauto’s te kunnen halen. Het is een mooi gezicht hoe dankbaar de mensen zijn, die alvast iets komen ophalen.

Om ons een indruk te geven van de leefomstandigheden van de arme mensen in Moldavië. brengen we met Spiridon en Stefanie een bezoek aan een moeder met vier kinderen. Het huis waar het gezin in woont ziet er bouwvallig uit. Kapotte ramen zijn dichtgeplakt met stukken karton. Op de lemen vloer ligt een vloerkleed. Ook aan de wanden hangen kleden. Het ziet er gezellig uit, maar het is binnen wel erg vochtig. In het midden van het huisje staat een kachel waarop moeder het eten kookt. Als de kinderen een schoenendoos met kleurtjes, papier en spelletjes krijgen, zie je ze glunderen. Wat zijn ze blij! Ze laten trots het speelgoed aan hun broertjes, zusjes en hun moeder zien. Moeder biedt ons koffie aan in het kleine huisje. We danken haar hartelijk voor de koffie en laten een zak met aardappels voor het gezin achter. Ze bedanken ons hartelijk voor het bezoek.

Verderop brengen we een bezoek aan een vrouw van in de vijftig. Door de donkere kleding ziet er ouder uit. Haar kleinzoon komt een weekendje logeren. Op andere dagen woont het jongetje met zijn zusjes bij Stefanie en Spiridon in huis.. De moeder van de kinderen zit zes jaar gevangen in een vrouwengevangenis, omdat ze misdrijven heeft begaan. De kinderen mogen hun moeder zo nu en dan bezoeken in de gevangenis. Maar oma moet dan verplicht mee, omdat er een volwassen familielid aanwezig moet zijn. Ondanks alle tegenslagen probeert oma met hulp van de kerk zich staande te houden en de kinderen zo goed mogelijk op te vangen.

In het dorp gaan we ook langs de kerk, waar Spiridon voorganger is. Het gebouw ziet er goed uit en is zeven jaar geleden met financiële steun, o.a. uit Nederland, gebouwd. Op het aangekochte perceel achter de kerk is een oud pand gesloopt. Op deze plek zou het nieuwe bejaardenhuis moeten worden gebouwd. In het bejaardenhuis kunnen straks acht vrouwen veilig wonen, zonder dat zij worden mishandeld door hun aan drank verslaafde echtgenoot. Stefanie vertelt, dat een architect bezig is om een bouwtekening te maken en een begroting. De bouw van het bejaardenhuis kan alleen met financiele steun van o.a. de kerken uit Nederland. Naast financiële steun, zouden wij met vrijwilligers de handen uit de mouwen kunnen steken en helpen bij de bouw van het bejaardenhuis. De plannen hiervoor moeten nog worden uitgewerkt.

We zijn erg onder de indruk van wat er ondanks de armoede in Moldavië allemaal gebeurt om de mensen te helpen. Al lijkt het soms een druppel op een gloeiende plaat, het zijn toch kleine stapjes in de goede richting om de mensen perspectief te bieden.

Na alle indrukken van de afgelopen dagen, nemen we afscheid van Stefanie en Spiridon.  Voordat we vertrekken, gaat Spiridon voor in gebed. Spiridon dankt God voor alle goede gaven en bidt voor ons voor een veilige reis naar huis.

We kunnen terugzien op een goede tijd in Moldavië. Ondanks de grote armoede zien de Moldaviërs kans om met hulp stapjes vooruit te maken. Daar zijn we opnieuw diep van onder de indruk geraakt. Laten we blijven bidden voor de arme Moldaviërs en hulp bieden.
Uw/jouw bijdrage is ook van harte welkom op NL88RABO0138805180 Protestantse Gem. Oude- en Nieuwebildtdijk o.v.v. “Bouw een thuis voor Moldaviërs”.

Wil je meer weten over het project “Bouw een thuis voor Moldaviërs” kijk dan op BouweenthuisvoorMoldaviers – PKN Kerk tussen de Dijken.
Je mag ook contact met één van ons opnemen: Ineke Veenstra, Tineke Halbersma, Wim van der Molen, Adriaan Stap of Kor Lautenbag.