Onze dierbaren, die ons zijn voorgegaan.

Zondag 24 november 2024, de laatste zondag van het kerkelijk jaar. We herdenken de broeders en zuster die het afgelopen jaar zijn overleden.

In de dienst met voorganger Peter Glas stond de liefde van onze God voor ons als mensen centraal. Al lijkt het soms nog zo donker om ons heen. Op het graf van Rachel lag Jacob een steen horizontaal als teken dat je medemensen nodig hebt. Daarboven op een verticale steen, als teken dat God liefde geeft.

Dat wensen we de nabestaanden van de overledenen ook toe.

Ook voor de gemeenteleden was er gelegenheid om ter nagedachtenis aan een geliefde om een lichtje aan te steken.

Gedicht: `We zetten geen punt`

We zetten geen punt achter hun levensverhalen
We vegen hun namen niet van het levensbord
We zetten een komma achter hun levens.
We zetten een uitroepteken achter hun namen.
We vertellen wie ze waren en nog zijn
We geven van hun levens door aan wie komen
We vertellen waar zij goed in waren en minder goed
We herinneren hoe zij nog in ons leven en werkten
We zetten geen punt
We slaan geen bladzijde om
Alsof zij er nooit waren.
Alsof wij zonder hen opnieuw beginnen.
We zijn voortbestaanden geworden.
We zijn verbonden met wie ons voorgingen.
We zijn – of we willen of niet – erfgenamen
We leven in hun spoor een ieder op eigen wijze.
Vandaag staan we stil bij hen.

Marinus van den Berg